ġ–2: mihi . obicis: "bring up as criticism for me," "throw in my teeth." Līvor > līvor, -ōris, m. The poem begins with an address a personified Livor (“envy, malice, spite”), who has supposedly been complaining about his avoidance of more patriotic careers. 40Įrgō etiam cum mē suprēmus adēderit ignis, Pāscitur in vīvīs Līvor post fāta quiēscit,Ĭum suus ex meritō quemque tuētur honōs. Sustineamque comā metuentem frīgora myrtum Vīlia mīrētur vulgus mihi flāvus Apollō 35 Gallus et Hesperiīs et Gallus nōtus Eōīs,Įrgō cum silicēs, cum dēns patientis arātrīĬēdant carminibus rēgēs rēgumque triumphī, Tītyrus et frūgēs Aenēiaque arma legentur, 25ĭōnec erunt ignēs arcūsque Cupīdinis arma, Varrōnem prīmamque ratem quae nesciet aetāsĬarmina sublīmis tunc sunt peritūra Lucrētī, Vīvent et meretrīx blanda, Menandros erit.Įnnius arte carēns animōsīque Accius ōris Nūlla Sophoclēō veniet iactūra cothurnō 15ĭum fallax servus, dūrus pater, improba lēna Vīvet et Ascraeus, dum mustīs ūva tumēbit, Vīvet Maeonidēs, Tenedos dum stābit et Īdē,ĭum rapidās Simoīs in mare volvet aquās 10 Mortāle est, quod quaeris, opus mihi fāma perennis Nōn mē mōre patrum, dum strēnua sustinet aetās, Quid mihi, Līvor edāx, ignāvōs obicis annōs
0 Comments
Leave a Reply. |